Genel

1.Bölüm – Yakup Bölümü Yorumu

[catlist id=287 numberposts=”-1″ orderby=date order=asc class=”numaralar”]

Yakup 1:1-4

“Tanrı’nın ve Rab İsa Mesih’in uşağı Yakup, her yere dağılmış olan on iki soyu selamlar. Kardeşlerim, çeşitli denenmelerle karşılaştığınızda kendinizi çok sevinçli sayasınız. Biliyorsunuz ki, imanınızın sınanması katlanış oluşturur. Bu katlanış yetkin sonucunu göstersin. Öyle ki hem yetkin olasınız hem de bütünlüğe eresiniz. Hiçbir konuda eksiğiniz kalmasın.”

OLGUN BİR SEVİNÇLE DENENMELERE DAYANMAK

Bazen bazı olaylar nefesinizi keserler. Böyle olaylarla karşılaştığınızda ayaklarınızın bağı çözülür, sistemleriniz dumura uğrar. Alamogordo’dan NewMexico’ya araba sürdüğünüzde aynı şeyleri hissedersiniz. Sağınızda Sierra Blanca 12 000 fite ulaşırken sol tarafınızda beyaz kum havzası keskin bir biçimde aşağıya doğru uzanır gider. Kule gibi yükselen yeşil dağların güzelliği ile göz kamaştıran beyaz kumun birbirine olan zıtlığının gücü insan ruhuna dokunmaktadır. Bu tarz şaşırtan, bizi etkileyen olaylar yalnızca inanılmaz güzelliklerden kaynaklanmamaktadır.

Sevilen bir kişinin rahatsızlanması, işini kaybetmesi hatta diğer kişiler ile olan ilişkilerde hissedilen günlük stres gibi kaynağı hoş olmayan şeylerde vardır. Bazen geceleri kafamızda binlerce soru uçuşur, korkularımız beynimizi oyar durur ve bizler uyku uyuyamadan yatağımızda uzanır kalırız. Sanki karanlıktayken yaşantımız yalnızca denenmelerle kuşatılmış gibi gelir. Artık bu karanlık saatlerde, günün karmaşasından sonra isimsiz korkulardan daha büyük bir tehdit bulunmamaktadır.

İMAN ARACILIĞI İLE UMUT VE SEVİNÇ

Elçi Yakup bize, denenmeler geldiğinde bunu “büyük bir sevinçle karşılamamız” gerektiğini öğretmektedir. Fakat hepsi bu kadar değildir. Aynı zamanda bunu nasıl yapacağımızı da öğretmektedir. Birisi “din” için, “bu dünyanın acılı olayları ile başa çıkmak için kişilerin verdiği anlamdır” tanımlamasında bulunabilir. Hristiyan inancı, kişiye kötünün müdahale edemeyeceği bir biçimde yenilenmiş bir yaşam sürme şansı önermektedir.Yakup, dinin gerçek olarak yaşam olmasının ipuçlarını bize sunmaktadır. Yakup, dinin Mesih’in müjdesi ile derinden ilişkili olması nedeni ile, dizlerimizin bağını çözebilecek esintilerin ızdıraplarında bile bize ümit ve hatta sevinçle güç veren bir yaşam yolu olduğunu göstermektedir.

ANLAM DOLU TEK BİR KİMLİK

Kitabın yazarı ilk kilisede oldukça tanınmış bir lider olmalıdır. Çünkü yetkinlik için isminin söylenmesi yeterli olmuştur. Büyük bir olasılıkla bu Yakup, Mesih İsa’nın kardeşi Yakup’tur.[1] Yakup, Yeruşalem’deki ilk Hristiyanların önderi olarak görülmektedir.[2] Yakup’un kendisini tanımlamada büyük anlamı olan tek bir sözcük; “kul”[3] (Yak.1:1) sözcüğünü kullanmasına dikkat edilmelidir. O, davranış ve yaşam yolu olarak Allah’ın ve Mesih İsa’nın kulu olmayı kabul etmek suretiyle, kişiliğini değiştirerek kendisini örnek olarak ortaya koymuş bir kişidir.

Rab’bimizin uyarısını hatırlarsak bir kul iki efendiye birden kulluk edemez.[4] Burada iki önemli unsur akla gelmektedir. Birincisi, Eğer bizler gerçekten Mesih İsa’nın kulları isek Allah’ın yollarına itaatkar olmalıyız. Mesih’in izleyicisi Mesih’in gittiği yolu izlemelidir ve Mesih İsa Allah’ın yolunu ve amaçlarını izlemiştir. İkincisi, hiçbir kimse Mesih İsa’yı izlemeksizin Allah’ın yollarını izleyemez. Gerçek anlamda Allah’a hizmet ancak kişinin Mesih İsa’yı günlük yaşamın uygulamalarında Rab olarak kabul etmesi ile mümkündür.

DENENMELERİ SEVİNÇLE KARŞILAMAK

 Kardeşlerimin küçükken bir şeyi tutturup ağlamalarının ne kadar sıkıntı verici olduğunu hatırlıyorum. Bu genizden gelen, perde perde artan, acıklı, aralıksız ısrarla devem eden ses, karatahtada tırnağın çıkardığı sesten daha kötüydü. Ben çocuklarıma vızıldama ile istediklerini etkin bir biçimde elde etmelerinin zorluğunu öğretmeye çalıştım. Onlara, onları rahatsız eden şeyden hoşlanmak zorunda olmadıklarını ama vızıldanmanın bu durumu hepimiz için daha da kötü yapacağını söyledim. Yakup okuyucuların vızıldamaktan, şikayet etmekten bir adım daha ileri gitmelerinde ısrar etmektedir. Bize güç anlar geldiğinde sevinmemizi söylemektedir. (1:2)

1:2’de yer alan “bunu büyük bir sevinç olarak algılayın” sözcüğündeki “algılayın” sözcüğü aynı zamanda “karşılayın” anlamına gelmektedir. Buna göre, Yakup, inananlara şunları öğretmektedir: Güç zamanlar bizleri “ziyarete” geldiğinde, bizler güz zamanları sevinç temeli üzerinde karşılamalıyız.

Bu Hristiyanların yüzleştikleri durumlar benim çocuklarımın vızıldamaları konusunda verdiğim örnekten çok daha ciddi, yaşamlarının tehdit altında bulunduğu durumlardı. Yakup’un hitap ettiği Yahudi Hristiyanlar, çevrelerindeki Yahudi olan ve Yahudi olmayan kişilerce sürekli baskı altında bulunduruluyorlardı. Bu Hristiyanlardan nefret ediliyordu. İşkence ve ölüm onlar için arada sırada rastlanılan bir olay değildi. Onların yaşamları ve geçimleri çok ciddi tehlike altındaydı.

Hristiyanların o dönemde yüzleştikleri ciddi tehlikeler ve Kutsal Yazıların sürekli olarak gerçekçi bir biçimde yaşamı ele almasından dolayı; Yakup’un, Hristiyanlara her zaman hiçbir şey yokmuş gibi davranmalarını ve hep gülümsemelerini söylediğine inanmıyorum. Bu şekilde davranmak denenme ve acı çekme gerçeğini inkardan başka bir şey değildir. Mesih’i sevenler denenmelerden habersiz kişiler olmaya çağrılmadılar. Örneğin; sevdiğimiz bir kişinin ölümü gerçek acıya neden olur, bu nedenle ne kendimizden ne de başkalarından acı çekmiyormuş gibi davranmayı isteyemeyiz. Denenmeleri inkar etmeye çalışmak, gerçekten zorlu bir darbe olmamışçasına davranma gayreti içinde yalnızca acıdan kaçma yolu aramaktır.

Yakup, yanlış olan üzerine ne aşırı yakınmayı ne de inkar etmeyi içeren daha geniş ve daha derin bir bakış açısına çağrıda bulunmaktadır. Denenmenin doğru yönü üzerinde bizi ayık tutan bir davranışa ve bakış açısına çağırmaktadır. Yakup’un her bir imanlıya çağrısı, bu sıkıntıları, bu denenmeleri “kuvvetli” bir iman içinde “basit” bir iman olarak görmesidir. Burada Yakup’un “dayanma” sözü ile ifade etmek istediği de budur. (1:3) Yakup “zorluklara göğüs germeyi” geliştirmeden bahsetmiyor. Yaşamın kritik kalitesinin iman olduğunu görüyor. Bu nedenle denenmeleri “imanın sınanması” olarak değerlendiriyor. Bizim yaşamlarımızdaki olayları, Allah’a ve İsa’ya olan güvenimizin derinliğinde görmeye ihtiyacımız vardır.

Yakup bize, Allah’ın Mesih aracılığı ile Mesih’te bizim olgunluğumuzu hedefleyerek çalıştığını hatırlatmaktadır. Mesih olmaksızın biz tam değiliz. Yaratıcının suretinde kişiler olarak Allah’ın bizden istediği düzeyi karşılayamayız. Ama şimdi, Mesih’te Allah’ın suretini tam olarak kaldırabiliriz. Yakup daha da ileri giderek “hiç bir eksiği olmayan” ifadesiyle mükemmel olabileceğimizi söylemektedir. (1:4) Bir başka deyişle, Yakup bize tam olarak Allah suretini üzerimizde taşıyabilmek için gerekli olan “standartları” geliştirebileceğimizi söylemektedir.

Bu tamlığı kazanmak için, Allah’ın vaatlerine kararlı bir biçimde sahip çıkmamız gerekmektedir. Hiçbir gayret bizi, Allah’ın bizim için arzuladığı tamlığa (mükemmelliğe) ulaştırmayacaktır. Yalnızca Allah tarafından güçlendirilen kuvvetli bir iman yaşamı bizi Allah’ın suretinin eksiksizliğine taşıyacaktır. Ve yalnız denenmeler, iman ihtiyacını kuvvetlendirmede bize yardımcı olacaklardır. Bu gerçeği kavradığımızda, derin bir esenlik, “tam bir sevinç” (1:2) varlığımızın kalbini yakalayacaktır. Bizim mükemmelliğimiz için Allah’ın istemi olan bu sevinç ile donandığımızda yaşamımızın denenmelerini selamlayabiliriz.

SORULAR
1. “Mesih İsa Rab’dir”sözü Hristiyan dünyasının en eski iman açıklamalarından biridir. (1:1) Bu iman açıklaması sizin için ne anlam taşımaktadır? Cevabınızı grup içindeki diğer kişilerle paylaşabilirsiniz. Yazar, Allah’a gerçek hizmet için, “günlük yaşamın uygulamalarında, Mesih’i Rab olarak kabul etmeniz” gerektiğini söylemektedir. Bu durum yüzleştiğimiz denenmeler üzerinde nasıl bir etki gösterir?

2. Aslında hepimizin teşekkür edeceği çok şeyler vardır. Buna rağmen neden zamanımızın büyük bir bölümünü şikayet ve homurdanmayla geçiririz?

3. Yakup “çeşitli denenmelerle” yüz yüze geldiğimizi söylemektedir. (1:2) İmanınızı zora sokan herhangi bir şey denenme olabilir. Yaşamınızda ne gibi denenmelerle karşı karşıya kaldınız ya da başkalarının yaşamlarında ne gibi denenmeler olduğunu düşünüyorsunuz? Eğer dilerseniz sizin yada bildiğiniz başka bir kişinin yaşadığı bir iman denenmesini paylaşın.

4. Kendinize bir eş seçin ve bir kişinin Allah suretinde gelişmesi için gerekli olduğunu düşündüğünüz beş karakter özelliğini sıralayın. Bu özellikler batılı toplum anlayışımız içinde hangi yollarla kaybolup gitmektedir? Sizde eksik olan özellik nedir?

5. Batılı Hristiyanların hangi yollarla denenmeleri engellemeye çalıştıklarını düşünüyorsunuz?


[1] Gal.1:19

[2] Elç. 12:17; 15:13; Gal. 2:9

[3] Sorgusuz, sualsiz hizmet eden.

[4] Luk. 16:13