Üstelik bu fark, Tanrı’nın son derece basit olan birliğini bozmaktan çok uzaktır. Böylece buradan Oğul’un Baba’yla tek Tanrı olduğunu kanıtlayabiliriz, çünkü Baba’yla bir ve aynı Ruh’u paylaşmaktadır. Ruh, Baba’dan başka ve Oğul’dan farklı bir şey değildir, çünkü O, Baba’nın ve Oğul’un Ruhu’dur. Bütün tanrısal yapının bu özelliği -her birinin Kendine ait bir özelliği olduğu- her varlıkta anlaşılmaktadır. Baba, tümüyle Oğul’dur. Oğul, tümüyle Baba’dır. Oğul da bunu duyurur: “Ben Baba’da, Baba da Ben’dedir” [Yu. 14:10]. Kilise yazarları özün farklılığı yüzünden birinin diğerinden ayrı olduğunu kabul etmezler. Farkı ortaya koyan bu adlar (der Augustinus), onların aynı oldukları cevheri değil, karşılıklı ilişkilerini belirtir. Eskilerin görüşleri bu anlamda bağdaştırılır. Yoksa bir şekilde birbiriyle çakışıyor gelebilir. Aslında kimi zaman Baba’nın Oğul’un kaynağı olduğunu öğretiyorlar; kimi zaman Oğul’un hem tanrılığının hem de özünün Kendisinden geldiğini ve böylece Baba’yla aynı kökenden olduğunu duyuruyorlar. Augustinus, bu farklılığın nedenini başka bir yerde iyi ve net olarak açıklar. Şöyle der: “Mesih’e, tek başına Tanrı denir, Baba’ya göreyse O, Oğul’dur. Ayrıca Baba’ya tek başına Tanrı denir, Oğul’a göreyse O, Baba’dır. Oğul’a göre O’na Baba dendiği için O, Oğul değildir. Baba’ya göre Mesih’e Oğul dendiği için O, Baba değildir. Tek başına Baba hem de tek başına Oğul dendiği için, O aynı Tanrı’dır.” Bu nedenle, Baba’yı göz önüne almadan sadece Oğul’dan söz ettiğimizde O’nun O olduğunu doğru ve yerinde olarak duyururuz. Bu nedenle O’na tek kaynak deriz. Ama Baba’yla olan ilişkisini belirtirken, doğru olarak Baba’yı Oğul’un kaynağı durumuna getiririz. Augustinus’un beşinci kitabı Üçlü Birlik Üzerine bu konunun açıklanmasıyla ilgilidir. Aslında Augustinus’un ortaya koyduğu bu ilişkiyle bitirmek, yüce bir gizeme çok kurnazca sızan, dayanağı olmayan ölümlü düşüncelerde dolaşmaktan daha güvenlidir.
John CALVIN
Yorum Ekle