Teoloji & Doktrin

İnsanın Sanatta ve Bilimde Yetkinliğini de Tanrı’nın Ruh’u sağlar

Bu arada Tanrı’nın Ruhu’nun en mükemmel yararlarını unutmamalıyız. O, insanlığın ortak iyiliği için bunları istediği herkese dağıtır. Buluşma Çadırını inşası için gereken anlayış ve bilgiyi Tanrı’nın Ruhu, Besalel’le Oholiav’a damla damla akıtmalıydı [Çık. 31:2-11; 35:30-35]. İnsan yaşamında her şeye dair en mükemmel bilginin bize Tanrı’nın Ruhu aracılığıyla iletildiğinin söylenmesi tuhaf değildir. Tanrı’dan tümüyle uzaklaşmış olan dinsizlerin Ruh’la ne işi olur, diye sormanın mantığı yoktur. Bizi, Tanrı’nın tapınağı unvanını vererek kutsayan Ruh’tan söz edilirken [1Ko. 3:16] Tanrı’nın Ruhu’nun sadece imanlılarda konut kurduğu [Rom. 8:9] ifadesini anlamalıyız. Yine de insan aynı ruhun gücüyle dolmakta, hareket etmekte ve her şeye ivme kazandırmaktadır. Yaratılış yasasıyla herkese bahşettiği karaktere göre bunu yapmaktadır. Ama tanrısızların çalışmasının ve hizmetinin fizik, diyalektik, matematik ve benzeri disiplinlerde bize yardımcı olmasını Rab istiyorsa bu yardımdan yararlanalım. Tanrı’nın bu sanatlarda karşılıksız sunduğu armağanı görmezden gelirsek, tembelliğimiz yüzünden adil bir cezanın acısını çekmeliyiz. İnsanın gerçekten kutsandığını kimse düşünmesin diye [Krş. Kol. 2:8], bu dünyanın temel ilkelerindeki gerçeği anlaması için birinin önemli bir güce sahip olduğuna inanıldığında, ardından gelen anlayışla birlikte bütün bu anlama kapasitesinin altında gerçeğin sağlam bir temeli yoksa Tanrı’nın gözünde istikrarsız ve geçici bir şey olduğunu hemen eklemeliyiz. Augustinus en büyük gerçekle ilgili olarak, Düşüş’ten sonra insanın elinden karşılıksız armağanları alındığı gibi, geriye kalan doğal armağanların da bozulduğunu öğretmektedir. Söylediğimiz gibi, Hükümlerin Efendisi ve Skolastikler[1] bu konuda onun görüşünü kabul etmek zorunda kalmaktadırlar. Tanrı’dan geldiği için, armağanlar kendi başına kirlenemezdi. Ama kirlenmiş insan için bu armağanlar artık pak değildi ve armağanlarından ötürü asla övgü alamazdı.


[1] Lombard, Sentences II. xxv. 8. Buraya “et scholasticı’yi ekleyerek Calvin, Lombard’ın Sentencesı üzerine Skolastiklerin yazdığı çok sayıda yoruma göndermede bulunmaktadır.

Bu yazıda geçen konular: