İnanç Savunması

İsa’nın Kendisiyle İlgili Tanıklığı Geçerli mi?

Soru: İsa kendiyle ilgili tanıklık ederse tanıklığı geçerli midir (Yuhanna 8:14) yoksa değil midir (Yuhanna 5:31)?
Ayet: Yuhanna 8:14; Yuhanna 5:31
Kategori: Tarihsel bağlamın yanlış anlaşılması

Cevap:
“Eğer kendim için ben tanıklık edersem, tanıklığım geçerli olmaz” (Yuh. 5:21). “Kendim için tanıklık etsem bile tanıklığım geçerlidir” (Yuh. 8:14) ile karşılaştırılmaktadır. Bir çelişki gibi görünmektedir, tabbi eğer kontekst göz ardı edilirse.

Yuhanna 5’te İsa, Tanrı’nın vahyedilen Sözü’nde kendisinden bahsedilmezse kendisinin ne Mesih ne de Tanrı’nın Oğlu olabileceğinden iddia edebileceğinden söz etmektedir. Yani Eski Antlaşma’daki peygamberlikleri yerine getirmeden. Ancak İsa bu peygamberlikleri yerine getirdiği ve peygamberlerin ayrıca bahsettiği Mesih’in yolunu düzleyen Vaftizci Yahya’nın tanıklığıyla Mesih olarak ilan edildiği için, İsa gerçekten de iddia ettiği gibi Tanrı’nın Oğlu’dur. İsa kendisini dinleyenlere Yahudi yazıtlarla ilgili “Benimle ilgili tanıklıkta bulunan Kutsal Yazılardır” demektedir.

Fakat Yuhanna 8’de farklı bir kurgu okuyoruz. İsa bir kere daha Eski Antlaşma’dan Mesih’le ilgili peygamberliklerden okyarak ve Onları kendisinde uygulayarak vaat edilen Mesih olduğunu belirtiyor (Yuh. 8:12, Yeşaya 9:2, Malaki 4:2). “Ama sonra Ferisiler ona meydan okudu, ‘Sen kendin için tanıklık ediyorsun, tanıklığın geçerli değil’ dediler” (ayet 13).

İşte bu ifadeye İsa cevap vermektedir. “Evet. Öyle” Neden? Çünkü Ferisiler Yasanın Tekrarı 19:15’te yer alan yasayı kullanıyorlardı: “Herhangi bir suç ya da günah konusunda birini suçlu çıkarmak için bir tanık yetmez. Her sorun iki ya da üç tanığın tanıklığıyla açıklığa kavuşturulacaktır.”

Bu nedenle yasayı gerçekte söylemeye çalıştığından çok daha fazla genişlettiler. Esasında, bir kişinin tanıklığı geçerliydi- ikna etmmeye yeterli olmasa da, bir suçlama yöneltiğinde savunmak için yeterliydi. Bu yasa bir kişinin kendisiyle ilgili iddiada bulunmasıyla ilgili bir şey dememekte, yalnızca bir suçlu suçlandığında mahkemedeki tanıklıktan söz etmektedir.

O halde İsa onlara cevaben “Kendim için tanıklık etsem bile tanıklığım geçerlidir” dediğinde, bunu söylemekte haklıydı, çünkü bahsedilen yasanın bu konuyla bir ilişkisi yoktu. İsa ayrıca onlar O’nun kim olduğunu bilmezken, Kendisinin çok iyi bildiğini söylemektedir. İsa onlara yalan söylemiyordu. Tanrı’nın günahsız Mesihi’ydi. Bu nedenle sözüne güvenilebilirdi.

Fakat bu Mesih olduğunu iddia eden herhangi birine inanmamak için iyi bir ilkedir. Her iddianın bir delili olmalıdır. Bu yüzden İsa’nın Yuhanna 8’de belirtmeye devam ettiği ikinci şey bu tanıklara da sahip olduğudur, yani Ferisilerin istediği tanıklara, “Kendim için tanıklık eden bir ben varım, bir de beni gönderen Baba benim için tanıklık ediyor” (ayet 18). Aynı beyannemeler Yuhanna 5’te de yer almaktadır, bildikleri peygamberlikleri yerine getirdiğini söylemektedir (bu maddeyle ilgili daha fazla delil için bu örneğe Yuhanna 7:42’de bakınız).

Burada hiçbir çelişki yoktur, aksine İsa’ya Yahudi kültüründe, bağlamında bakıldığı zaman görülebilecek açıklık ve büyük derinlik vardır.