Kutsal Kitap bizlere, diğer inanlılarla birlikte Tanrı’ya tapınabilmemiz ve ruhsal bakımdan gelişmemiz için Tanrı Sözü’nün bize öğretilmesi üzere kiliseye gitmemiz gerektiğini söyler (Elçilerin İşleri 2:42; İbraniler 10:25). Kilise, inanlıların birbirlerini sevebilecekleri (1 Yuhanna 4:12), birbirlerini yüreklendirebilecekleri (İbraniler 3:13), “gayrete getirebilecekleri” (İbraniler 10:24), birbirlerine hizmet edebilecekleri (Galatyalılar 5:13), birbirlerine öğretebilecekleri (Romalılar 15:14), birbirlerine saygı gösterebilecekleri (Romalılar 12:10) ve birbirlerine karşı iyi yürekli ve şefkatli olabilecekleri (Efesliler 4:32) yerdir.
Bir insan kurtuluş için İsa Mesih’e güvendiğinde, Mesih’in bedeninin bir üyesi haline getirilir (1 Korintliler 12:27). Bir kilise bedeninin doğru bir şekilde çalışabilmesi için “bedenin bütün parçaları”nın orada olması gerekmektedir (1 Korintliler 12:14-20). Aynı şekilde, bir inanlı başka inanlıların yardımı ve teşviği olmadan hiçbir zaman tam ruhsal olgunluğa erişmeyecektir (1 Korintliler 12:21-26). Bu nedenlerden ötürü, kiliseye gitmek, kiliseye katılmak ve paydaşlık, bir inanlının hayatının düzenli olarak gerçekleştirilen yönleri olmalıdır. Her hafta kiliseye gitmek inanlılardan hiçbir şekilde “talep edilen” bir şey değildir ama Mesih’e ait olan birisi Tanrı’ya tapınmayı, O’nun Sözü’nü duymayı ve diğer inanlılarla paydaşlık etmeyi arzulamalıdır.
Yorum Ekle