Hristiyan olmazsanız ne bu yaşamda ne de sonraki yaşamda teselli bulma umudunuz hiç yoktur. Kutsal Ruh’un tesellisiyle Tanrı korkusu el ele gider. Rab Tanrı, sadece kendi halkına esenlikten söz etmektedir (Mezmur 85:8). Günahlarınıza devam ederken hissedebileceğiniz esenlik duygusu, Tanrı’dan gelen gerçek esenlik değildir. Kutsal Kitap’ta günah, hastalık -bütün hastalıkların en kötüsü- diye açıklanmaktadır (Yeşaya 1:5). Öldürücü bir yara ya da ölümcül bir hastalık gibidir günah. İçe işler, yaralar ve acı verir. Günahlarınızın içinde gerçek esenliği ve teselliyi bulma umudunuz, ciddi hasta olduğunuzda kendinizi sağlıklı ve iyi hissetme umudunuzdan fazla değildir. Birçok kişi her şeyin yolunda gittiğini hisseder ve göksel Hekim’e, içinde bulundukları korkunç tehlikenin altını çizmelerine yardım etsin diye haykırmaz.
Günah, canın bütün hastalıklarının üreme yeridir. Şehvet kemiklerdeki ateştir. Gurur, öldürücü bir iltihaptır. Açgözlülüğün, giderilemeyen dayanılmaz bir susuzluktan aşağı kalır yanı yoktur. Garez ve kıskançlık yürekteki zehirdir, bunlara böyle devam edebilirim. Bir kimsenin bu kadar çok hastalığı varsa gerçek esenliği ve tesellisi nasıl olabilir? Ancak Rab İsa Mesih sizin günahınızı -hasta canınızı- iyi edebilir ve istediğiniz kalıcı esenliği size verebilir. Kutsal Kitap’ta, “Yasanı sevenler büyük esenlik bulur, hiçbir şey sendeletmez onları” denmektedir (Mezmur 119:165).
Gerçek zevk ve esenlik bilgeliğin yollarında yürümekle gelir (Süleyman’ın Özdeyişleri 3:17). Her şeyden önce vicdanımız arınmazsa esenliği asla bulamaz (İbraniler 10:22). Hâlâ Mesih’siz yaşarken hissedebildiğiniz “esenlik” sahte esenliktir. Dünyadaki diğer bütün dertlerden çok daha korkunç iki tür esenlik vardır: Günah/a esenlik ve günahta esenlik.
Mesih’siz, bu yaşamda gerçek esenliği bulma ya da gelecek yaşamda esenlik içinde olma umudunuz yoktur. Kendinizi dinine bağlı biri -belki de Hristiyan- diye düşünmek hoşunuza gidebilir -ama günahlarınızdan yüz çevirmedinizse ve Mesih İsa’ya bağlanmadınızsa, Kutsal Kitap’ın diliyle siz ikiyüzlüsünüz. Kutsal Kitap’ta ikiyüzlüler için çok ciddi uyarılar vardır. Örneğin; “Tanrı canını alırsa, ikiyüzlü çok kazanabilse dahi umudu nedir?” (Eyüp 27:8). Samimi bir Hristiyan öldüğünde bütün umutları gerçekleşir ama inançsız biri öldüğünde oyalandığı bütün umutlar tamamıyla boşa çıkar. Bir inançlı ölmek üzereyken umutları hâlâ yaşam doludur, çünkü “Doğru insanın ölümde bile sığınacak yeri vardır” (Süleyman’ın Özdeyişleri 14:32). Bedeni tükense de, umutlarının yeşermesi için pek çok neden vardır. Onun umudu diri bir umuttur ama başkaları için bu, ölmek üzere olan bir umuttur. Kutsal Kitap’ta “Kötü kişi öldüğünde beklentisi yok olur, adil olmayan kişinin de umudu yok olur” denir (Süleyman’ın Özdeyişleri 11:7). Kurtulmamış kişiler sadece bu yaşama umut bağladıkları için, bütün insanların en zavallılarıdır. “Kötülerin gözlerinin feri sönecek, kaçacak yer bulamayacaklar. Tek umutları son soluklarını vermek olacak” (Eyüp 11:20).
Mesih İsa’sız kurtulmayı umuyorsanız aslında Tanrı’nın yalancı olduğunu kanıtlamayı umarsınız. Rab, merhametli ve şefkat dolu olmasına rağmen, bu durumunuzu sürdürürseniz sizi kurtarmayacağını söylemiştir. Kim olursanız olun, ne yaparsanız yapın, yeni bir yaratık olmazsanız hiçbir şeyin sizi kurtaramayacağını apaçık belirtmiştir. Tanrı’nın merhameti konusunda tahminde bulunmak ve Mesih’e dönmeden sizi kurtaracağını ummak, “Umarım, Tanrı söylediğini yapmayacaktır” demektir ve bu düşünce Tanrı’ya sövmektir. Rab, merhametlidir ama asla sözünden caymayacaktır. Umudunuzun değeri varsa sizi günahlarınızdan arındıracaktır. Kutsal Kitap’ta, “Mesih’te bu umuda sahip olan, Mesih pak olduğu gibi kendini pak kılar” denir (1. Yuhanna 3:3).
Joseph Alleine
Yorum Ekle