Bu durumda Ruh’un tanrılığının kanıtını aynı kaynakta aramalıyız. Aslında Yaratılış tarihinde Musa’nın tanıklığı çok nettir: “Tanrı’nın Ruhu suların üzerinde” yani şekilsiz maddenin üstünde “dalgalanıyordu” (Yar. 1:12]. Bu (şimdi algıladığımız) evrenin güzelliğinin sadece gücünü ve korunmasını Ruh’un kudretine borçlu olduğunu değil, Ruh’un, bu güzelleştirmeyi yapmadan önce bile, bu karmakarışık kütleyle ilgilendiğini de göstermektedir. İnsanlar Yeşaya’nın, “Egemen Rab şimdi beni ve Ruh’unu gönderiyor” [Yşa. 48:16] ifadesini tam olarak anlayıp açıklayamıyorlar. O, peygamberleri göndererek, Kutsal Ruh’la en yüce gücü paylaşmaktadır. O’nun tanrısal görkemi burada Kendini gösteriyor. Ama dediğim gibi, bizim için en iyi kanıt, bilinen bereket olacaktır. Çünkü Kutsal Yazı’nın O’na atfettiği ve bizim Tanrı’ya bağlılıktan edindiğimiz kesin deneyimle öğrendiğimiz, yaratılanlardan çok uzaktadır. Her şeyi sürdüren, her şeyin gelişmesine neden olan, gökyüzünde yeryüzünde her şeye ivme kazandıran, her yere yayılmış olan Ruh’tur. Hiçbir sınırla kısıtlanmamış olduğu için, yaratılmışlar kategorisinin dışındadır; ama enerjisini her şeye aktarır ve onlara öz, yaşam ve hareket solur. Aslında O, apaçık tanrısaldır.
Ayrıca bozulmayan bir yaşama yeniden doğuş, şimdiki gelişmeden daha yüce ve çok daha olağanüstüyse O’nun, gücünü kimden aldığını düşünmemiz gerekiyor? Kutsal Kitap O’nun yeniden doğuşun yazarı olduğunu birçok yerde öğretiyor. O, alıntı yapmıyor, kendi enerjisiyle yazıyor ve sadece bunu değil, gelecekteki ölümsüzlüğü de yazıyor. Kısacası, Oğul’a verildiği gibi, O’na da özellikle Tanrı’ya ait olan işlevler veriliyor. “Çünkü Ruh. Tanrı’nın derin düşüncelerini bile araştırır” [1Ko. 2:10]. Yaratılanların arasında O’nun öğütçüsü yoktur [Rom. 11:34]; O, bilgelik ve konuşma yetisi verir [1Ko. 12:8-10] ama RAB, Musa’ya bunun sadece Kendisinin işi olduğunu duyurur [Çık. 4:11]. Böylece O’nun aracılığıyla Tanrı’yla paydaşlığımız olur. Öyle ki, bize yönelttiği yaşam veren gücünü bir şekilde hissederiz. Aklanmamız O’nun işidir; güç, kutsal kılma (Krş. 1Ko. 6:11], gerçek, lütuf ve algılanabilen her iyi iş O’ndan gelir, çünkü her tür armağanın aktığı tek bir Ruh vardır [1Ko. 12:11]. Özellikle Pavlus’un, “Çeşitli ruhsal armağanlar vardır” sözü dikkate değer [1Ko. 12:4]. Bunlar çok yönlüdür ve çeşitli şekillerde dağıtılır [Krş. İbr. 2:4], “ama Ruh birdir” [1Ko. 12:4]. Bu O’nu sadece başlangıç ya da kaynak değil, yazar durumuna da getirir. Pavlus az sonra şu sözlerle daha da net ifade eder: “Ruh, bunları herkese dilediği gibi ayrı ayrı dağıtır” [1Ko. 12:11]. Ruh, Tanrı’da bulunan bir varlık olmasaydı seçim ve istem hiçbir şekilde O’na bırakılmazdı. Bu nedenle Pavlus, Ruh’a tanrısal gücü apaçık atfeder ve O’nun varlık olarak Tanrı’da bulunduğunu belirtir.
John CALVIN
Yorum Ekle