Meleklerin iyi esinlerden ya da Tanrı’nın, insanların zihinde uyandırdığı itici güçlerden başka bir şey olmadığını öğreten bu asılsız felsefeyi daha önce çürüttüğümüz61 için, burada da şeytanların, bedenimizden gelen bu kötü duygulardan ve tedirginliklerden başka bir şey olmadığını geveleyen insanlar yalanlanmalıdır. Bunu kısaca yapabileceğiz, çünkü Kutsal Yazı’da bu konuda yeterince açık tanıklık birkaç tane değil. Birincisi, ilk durumları yozlaşmış olanlara [Yah. 6] kötü ruhlar ve dönen melekler deniyor [Mat. 12:43]. Bu adlar, zihindeki itici güçleri ya da eğilimleri değil, daha çok, algılama ve anlayış duygusu bahşedilmiş akıllara ya da ruhlara bu adın verildiğini yeterince ortaya koyuyor. Aynı şekilde “şeytan” adı kötü esinlerden başka bir anlama gelmiyorsa, hem Mesih hem de Yuhanna, Tanrı’nın çocuklarını şeytanın çocuklarıyla karşılaştırdıklarında [Yu. 8:44; 1Yu. 3:10], bu karşılaştırma anlamsız mıdır? Yuhanna, ” İblis başlangıçtan beri günah işlemektedir” diyerek daha da net bir şey eklemektedir [1Yu. 3:8]. Yahuda da, başmelek Mikail’in İblis’le çekişip tartıştığını öğretirken [Yah. 9] iyi meleğin karşısına kötü ve asi bir meleği çıkarıyordu. Eyüp’ün tarihinde okuduğumuz, İblis’in kutsal meleklere birlikte Tanrı’nın önüne çıkması da bununla bağdaşmaktadır [Eyü. 1:6; 2:1]. Üstelik cezadan, şeytanların Tanrı’nın yargısını hissetmeye başladıklarından, özellikle de kurtuluşta hissedeceklerinden söz eden metinler hepsinden daha nettir. “Ey Davut’un Oğlu.. .buraya vaktinden önce bize işkence etmek için mi geldin?” [Mat. 8:29]. Aynı şekilde, “Ey lanetliler. İblis’le melekleri için hazırlanmış sönmez ateşe gidin” [Mat. 25:41]. Ayrıca, “Tanrı, günah işleyen melekleri esirgemedi; onları cehenneme atıp karanlıkta zincire vurdu. Yargılanıncaya dek orada tutulacaklar” [2Pe. 2:4] vb.
Şayet şeytanlar var olmasaydı, sonsuz yargıya gidecekleri, onlar için ateş hazırlandığı, şimdi Mesih’in yüceliğinden acı ve eziyet çektikleri ifadeleri ne kadar anlamsız olurdu! Ama RAB’bin Sözü’ne imanı olanların bu konuyu tartışmaları gerekmiyor. Aslında yeni değilse hiçbir şey hoşlarına gitmeyen, boş kurgularda bulunan imanlıların arasındaki kişiler için, Kutsal Yazı’daki tanıklıkların pek az yararı var. Bu nedenle bana öyle geliyor ki, yapmak istediğim işi, yani Tanrı’ya bağlı kişilerin zihinlerini bu yanılsamalara karşı donatmayı bitirdim. Bu yanılsamalarla endişeli insanların kafaları karışıyor ve diğerleri de olduklarından daha çok saflaşıyor. Bir düşmanı olmadığını düşünerek direnirken, ağır ya da dikkatsiz davranarak hiç kimse bu yanlışın tuzağına düşmesin diye, şu konuya da değinmeye değer.
John CALVIN
Yorum Ekle