Bu konularda Tanrı’nın davranış tarzı çok farklıdır. Bunu daha iyi anlayalım diye, Kildanlıların kutsal bir kişi olan Eyüp’ü felakete uğratmalarını örnek verebiliriz. Onun çobanlarını öldürdüler ve düşmanca sürüsüne saldırdılar [Eyü. 1:17]. Yaptıkları kötü eylem mükemmelce bellidir: Bu işte İblis hiçbir şey yapmamış değildir. Bütün işin ondan kaynaklandığını tarihte belirtilmektedir [Eyü. 1:12].
Ama Eyüp bunun Tanrı’nın işi olduğunu anlar. Kildanlar aracılığıyla elde ettiğinin kendisinden alındığını söyler [Eyü. 1:21]. İblis’e Tanrı’yla bağlaşmaya girdiği için mazeret bulmadan ya da Tanrı’yı kötülüğün yazarı haline getirmeden, bu işi yazar olarak Tanrı’ya, İblis’e ve insana nasıl atfedebiliriz? Önce sonucu, sonra tarzı ya da eylemi göz önüne alırsak kolayca. RAB’bin amacı kulunun sabrını felaketle eğitmektir. İblis onu umutsuzluğa düşürmeye çalışmaktadır. Kildanlılar yasaya ve hakka ters düşerek başka birinin malından kazanç elde etmeye gayret etmektedirler. O kadar farklı amaç vardır ki, işin eğilimi zaten bellidir. Tarz da daha az farklı değildir. RAB, İblis’e kulunu üzme izni vermektedir. Kildanlıları İblis’in yönetimine teslim eder. Bu görev için onları Kendine görevli olarak seçmiştir. İblis zehirli oklarıyla, Kildanlıların günahlı zihinlerini bu kötü işi yapmak üzere harekete geçirir. Kildanlılar, deli gibi haksızlık yapmaya koyulurlar, bütün üyelerini suça teslim ederler, onları suçla kirletirler. İbis’in egemenlik, yani hainliğiyle egemenlik kurduğu yoldan sapmış kişilerde eyleme geçtiğini söylemek yerindedir. Tanrı’nın da Kendi tarzında eyleme geçtiği söylenebilir. İblis, Tanrı’nın öfkesinin aracı olduğu için, O’nun adil yargılarını uygulamak üzere O’nun başıyla verdiği işarete ve buyruğuna şurada burada itaat eder. Burada bütün yaratıkların, desteklendikleri üzere, bir şey yapmak için kendilerine enerji sağladıkları Tanrı’nın evrensel etkinliğine geçiyorum. Belli bir işte görülen özel eylemden söz ediyorum sadece. Bu nedenle, aynı işi Tanrı’ya, İblis’e ve insana atfetmekte tutarsızlık görmüyoruz. Ne var ki, amaç ve tarz farklılığı Tanrı’nın doğruluğunun kusursuzca parlamasına neden olur. Oysa İblis’in ve insanın kötülüğü kendini nankörlükle ortaya koyar.
John CALVIN
Yorum Ekle