Bu, teolojinin tamamındaki en zor sorulardan biridir. Tanrı, sonsuz, ölümsüz, her şeyi bilen, her yerde birden var olan ya da her şeye gücü yetendir. (Sonsuz, ölümsüz, her şeyi bilen, her yerde birden var olan ya da her şeye gücü yeten olmayan) İnsanlar neden Tanrı’nın yollarını tamamiyle anlayabilmeyi beklesinler ki? Eyüp Kitabı bu konuyu ele alır. Tanrı, İblis’in Eyüp’e onu öldürmekten başka her şeyi yapmasına izin vermişti. Eyüp buna nasıl bir karşılık vermişti? “Beni öldürse bile O’na güvenim sarsılmaz” (Eyüp 13:15). “RAB verdi, RAB aldı, RAB’bin adına övgüler olsun!” demişti (Eyüp 1:21). Eyüp, Tanrı’nın izin verdiği şeylere neden izin verdiğini anlamıyordu ama Tanrı’nın iyi olduğunu biliyordu ve bu yüzden de O’na güvenmeye devam etmişti. Bizim tepkimiz de nihai olarak, böyle olmalıdır.
İyi insanların başına neden kötü şeyler gelir? Kutsal Kitap’ın buna yanıtı, “iyi” insan olmadığıdır. Kutsal Kitap, hepimizin günahla lekeli ve hastalıklı olduğumuzu çok açık bir şekilde bildirir (Vaiz 7:20; Romalılar 6:23; 1 Yuhanna 1:8). Romalılar 3:10-18, “iyi” insanların var olmadığını çok açık bir şekilde bildirir: “Doğru kimse yok, tek kişi bile yok. Anlayan kimse yok, Tanrı’yı arayan yok. Hepsi saptı, Tümü yararsız oldu. İyilik eden yok, tek kişi bile! Ağızları açık birer mezardır. Dilleriyle aldatırlar. Engerek zehiri var dudaklarının altında. Ağızları lanet ve acı sözle doludur. Ayakları kan dökmeye seğirtir. Yıkım ve dert var yollarında. Esenlik yolunu da bilmezler. Tanrı korkusu yoktur onlarda.” Bu gezegendeki her insan şu anda cehenneme atılmayı hak etmektedir. Hayatta olarak geçirdiğimiz her an sadece Tanrı’nın lütfu ve merhameti sayesindedir. Bu gezegende yaşanan en korkunç mutsuzluk bile, ateş gölünde sonsuz cehennem olan hak ettiğimiz şeyle kıyaslandığında merhametlidir.
Sorulacak daha iyi bir soru, “Tanrı neden kötü insanlara iyi şeyler olmasına izin veriyor?” olurdu. Romalılar 5:8, “Tanrı ise bizi sevdiğini şununla kanıtlıyor: Biz daha günahkârken, Mesih bizim için öldü” diye bildirir. Bu dünyadaki insanların kötü, şeytani, günahlı doğasına karşın Tanrı bizi hâlâ sever. O bizi, günahımızın cezasını Kendi üzerine almak için ölecek kadar sevmiştir (Romalılar 6:23). Eğer İsa Mesih’i Kurtarıcımız olarak kabul edersek (Yuhanna 3:16; Romalılar 10:9), bağışlanırız ve bize cennette sonsuz bir yuva vaat edilir (Romalılar 8:1). Bizim hak ettiğimiz şey cehennemdir. Eğer Mesih’e imanla yaklaşırsak bunun yerine bize sonsuz yaşam verilir.
Evet bazen onları hak etmiyor gözüken insanların başına kötü şeyler geliyor. Ama biz bunları anlasak da, anlamasak da, Tanrı Kendi amaçlarına göre olayların gerçekleşmesine izin veriyor. Ancak hepsinden önemlisi, Tanrı’nın iyi, adil, sevgi dolu ve merhametli olduğunu hatırlamalıyız. Sık sık başımıza hiç anlayamadığımız işler gelir. Ancak, Tanrı’nın iyiliğinden kuşku duymak yerine bunlara O’na güvenerek karşılık vermeliyiz. “RAB’be güven bütün yüreğinle, kendi aklına bel bağlama. Yaptığın her işte RAB’bi an, O senin yolunu düze çıkarır. (Süleyman’ın Özdeyişleri 3:5-6).
Yorum Ekle